Θα ξεκινήσω ζητώντας συγγνώμη από τον
@jo.sa, του είχα υποσχεθεί τον ηλιακό τόνο, αν ποτέ τον πουλούσα.
Έπαιξε όμως ανταλλαγή που δεν χανόταν, οπότε...
Η λογική πάνω σε αυτή την ανταλλαγή, στηρίχτηκε περισσότερο στο ότι Helm δεν θα μπορούσα ποτέ να αποκτήσω με φυσιολογικό τρόπο (Αμερική, τελωνείο, κλπ).
Έπρεπε κάποιος γενναίος να κάνει αυτή την κίνηση, & εγώ να περιμένω σαν τον γύπα από το Lucky Luke...
Εντύπωση μου έκανε, ότι ενώ μιλάμε για ένα ουσιαστικά καινούριο ρολόι & μια εταιρία γνωστή για την ποιότητα της & δύσκολα προσβάσιμη & σχεδόν πάντοτε sold out, παρέμεινε σχεδόν 1 μήνα σε αγγελία.
Ένα από τα μυστήρια αυτής της ζωής...
O τόνος που αποχώρησε από την άλλη, ήταν διακαής πόθος, σχεδόν από τότε που ξεκίνησα να ασχολούμαι με ρολόγια.
Παραμένει κατά τη γνώμη μου, το πιο ξεχωριστό σχεδιαστικά καταδυτικό.
& ευτυχώς σχετικά εύκολο να αποκτηθεί (τουλάχιστον στα ηλιακά μοντέλα).
Πρώτα δοκίμασα το Arnie (το ξέρω ότι δεν είναι πραγματικός τόνος, η κάσα του όμως τον κατατάσσει σε αυτούς), το οποίο δυστυχώς, παρόλο το hype, δεν μου βγήκε.
Μεγάλο μέγεθος, 3 υπερμεγέθεις κεραίες, κουμπιά μη συνεχώς προσβάσιμα (βιδωτά).
Αντικαταστάθηκε με έναν ελαφρά μικρότερο & απλούστερο, επίσης ηλιακό τόνο.
Κατά μία έννοια επένδυσα πάνω του, πήρα μεταλλικό shroud, 2 μπρασελέ, λουράκια πολυουρεθάνης & FKM.
Τζίφος.
Κάτι με ενοχλούσε σε αυτόν, υποθέτω ότι ήταν το μεγάλο του φάρδος...
Δε μπόρεσε ποτέ να κερδίσει μια θέση στο χέρι μου & αμφιταλαντευόμουν καιρό, αν πρέπει να τον δώσω ή όχι.
Ο κύριος λόγος που παρέμενε στη συλλογή, ήταν το λογότυπο στο dial.
Ναι, μέχρι πρόσφατα σκεφτόμουν έτσι, ήθελα να έχω λίγο από όλα, κατά κάποιο τρόπο μια πιο πλήρη & ολοκληρωμένη συλλογή.
Όλοι οι μεγάλοι Ιάπωνες, ολίγη από Ρωσία, ολίγη από Κίνα, ολίγη από Ελβετία.
Με τον καιρό, βήμα-βήμα, όλο αυτό ξεπεράστηκε.
Μετά την αποτυχία με το Nebula, έπεσα σε τέλμα.
Άρχισα να καλοβλέπω τους Ελβετούς, που τόσα χρόνια σνόμπαρα & να ρίχνω στο τραπέζι κάποια grail (για μένα) JDM μοντέλα:
Attesa, Orient Star, Oceanus, Seiko Selection, PMD.
Όπως ξαναείπα, ο Βασίλης έκανε τον κόπο να βοηθήσει στην επιλογή, στέλνοντας μου το Attesa του.
& εκεί το πράγμα ξεκαθάρισε.
Το Attesa είναι σαν τις όμορφες γυναίκες, που έχουν όλα τα καλά, δεν τις ερωτεύεσαι, αλλά τελικά τις παντρεύεσαι.
Είναι μια εξαιρετική, ολοκληρωμένη επιλογή.
Είπα λοιπόν να προσπεράσω, αφού & ο Ισπανός, το έχει σχεδόν πάντα διαθέσιμο.
Την αγγελία του Γιώργου (αν & το Helm με εντυπωσίασε), αρχικά δεν της έδωσα μεγάλη σημασία, λόγω της ύπαρξης ήδη 2 καταδυτικών.
Για να πω την αλήθεια, στην αρχή ήμουν αρκετά επιφυλακτικός στο να ανταλλάξω το μοναδικό μου Seiko, είχα σκοπό να το παραχωρήσω, μόνο αν ερχόταν στη θέση του κάποιο άλλο Seiko (Kinetic GMT...).
Τελικά ήρθα στα λογικά μου, είδα τα ρολόγια που ήδη έχω, σκέφτηκα το Miyako στη θέση του τόνου & voila.
Με το που πιάνεις το Helm στο χέρι, καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται.
Εργαλείο με τα ούλα του.
Το ρολόι έχει βάρος 185g, με προσαρμοσμένο το μπρασελέ στο χέρι μου.
Ενώ είναι σαν οβίδα, το πράγμα είναι τόσο καλά ζυγισμένο, που γυρίζει ελάχιστα.
Αν & ουσιαστικά μιλάμε για tool, δεν είναι σε καμία περίπτωση ακατέργαστο, όλα είναι στρογγυλεμένα, δεν τραβάει τρίχες, δεν αφήνει σημάδια.
Έχει αρκετά μαζεμένες διαστάσεις (αν εξαιρέσεις το ψηλό & φαρδύ bezel), θυμίζει σε μέγεθος αρκετά το ny0040.
Μόνο αν κάποιος περιστρέψει αυτό το bezel, μπορεί να καταλάβει για τι είδους νταμάρι μιλάμε.
Δεν έχει την παραμικρή ανοχή & back play.
Το μπρασελέ του έχει σχεδόν βελούδινη υφή, δεν έχω καταλάβει αν φταίει το βούρτσισμα, ή αν έχει κάποιου είδους coating (νομίζω δεν αναφέρεται πουθενά κάτι τέτοιο.
Το Miyako δεν έχει πρωτότυπο σχεδιασμό, είναι homage του fifty fathoms.
Δεν ξέρω αν φταίει η ομοιότητα του με αυτό, ή αν βοηθάει η επεξεργασία του & τα γυαλισμένα του κομμάτια & το εξαιρετικό θολωτό κρύσταλλο, δημιουργείται πάντως μια αίσθηση πολυτέλειας.
Το ρολόι δεν περνάει απαρατήρητο & έχει έναν άλλον αέρα, σε σχέση με τα υπόλοιπα καταδυτικά που έχω δοκιμάσει όλα αυτά τα χρόνια.
Μειονέκτημα είναι όπως προανέφερα το βάρος, το οποίο όμως είναι σωστά διανεμημένο.
Το υποκίτρινο χρώμα των δεικτών & των σημαδιών, δημιουργεί μια πιο vintage αίσθηση, αλλά σε συνδιασμό με το γκρι dial, το contrast υπολείπεται.
Το clasp έχει 4 microadjustments, παρόλα αυτά είναι κάπως μικρό.
Σε συνδιασμό με τα links του μπρασελέ, που είναι κομματάκι μεγάλα σε μήκος, πιστεύω ότι θα έπρεπε να επιλεγεί κάποιο μεγαλύτερο κούμπωμα, με περισσότερες τρύπες, ή ίσως & με κάποιο σύστημα προσαρμογής on the fly.
Παρήγγειλα ήδη από τη Helm μεγαλύτερο clasp, το μεγαλύτερο που έχουν τέλος πάντων.
Αφού το ζητάει ο κόσμος, γιατί δεν το βάζουν απευθείας?
Πέραν από αυτά τα ψιλολόγια, η επιβλητική εμφάνιση του Miyako τα σκεπάζει όλα.
Dress μπορεί να μην είναι, έχει όμως μερικά ψήγματα, περίπου όπως & το full metal 5000.
Νομίζω ότι αυτά τα 2 ρολόγια, καλύπτουν ένα τέτοιο ρόλο, για οποίες στιγμές τέλος πάντων τον χρειαστώ.
Πάμε στο ζήτημα επόμενο ρολόι.
Δεν υπάρχει τπτ στον ορίζοντα & εννοώ πραγματικά ΤΙΠΟΤΑ.
Ίσως τα μόνα ρολόγια που δεν απέκτησα τόσο καιρό, είναι τα grail JDM που ανέφερα πιο πάνω, & ελβετικά, κατηγορίας τιμής Hamilton.
Αλλά δεν με τραβάνε.
Δεν καίγομαι για κανένα από αυτά.
Μοναδικό ρολόι που πιστεύω ότι αν το δω από κοντά, πρέπει να βρίσκεται κάποιος δίπλα μου να κάνει αέρα, είναι το Aerospace Evo.
Αλλά τα €3.500, είναι αυτή τη στιγμή εκτός προϋπολογισμού & πραγματικότητας.
& υπάρχει & το ζήτημα οικογένεια.
1η φορά η σύζυγος τις προάλλες, ενώ σε γενικές είναι συγκαταβατική, με ρώτησε πόσα χρήματα έχω δώσει όλα αυτά τα χρόνια σε ρολόγια.
& χτύπησε καμπανάκι, για το τι κάνω τόσο καιρό, τι ικανοποιώ με αυτό το χόμπι, τι του δίνω & τι μου ανταποδίδει αυτό.
& κατέληξα ότι ωραία πέρασα, είδα, δοκίμασα, έπαιξα.
Γιατί ένα παιχνίδι είναι, τουλάχιστον για μένα, αυτό το χόμπι.
Οπότε λέω ησύχως να αποσυρθώ.
Δεν είναι ότι θα σταματήσω να ασχολούμαι ή να βλέπω ρολόγια.
Απλά θα ξεκόψω από τις αγορές.
& ίσως σε 1-2 χρόνια, αν όλα στη ζωή μου παραμείνουν στη θέση τους, να έρθει & το Aerospace.
