Είναι δύσκολο οποιοσδήποτε ρολογόφιλος να περιορίσει τη συλλογή του στο ένα ρολόι, τουλάχιστον όχι για πάντα. Και στα 3, πάλι δύσκολο το βλέπω. Εγώ τουλάχιστον δε μπορώ. Φυσικά πάντοτε μιλάμε με την προϋπόθεση να μην υπάρχει πραγματικό βιοποριστικό πρόβλημα.
Είναι αλήθεια όμως ότι για τους περισσότερους από εμάς υπάρχει αυτό το "ένα". Άλλος το έχει αποκτήσει ήδη και το χαίρεται και άλλος ονειρεύεται τη μέρα που θα γίνει μια πραγματικότητα και θα λάβει θέση στο καρπό του.
Τα δικά μου Holy Grail ήταν δύο. Το ένα το γνώρισα εδώ μέσα και κατάφερα να το αποκτήσω ψάχνοντας το αδιάκοπα επί δύο συναπτά έτη. Η απόκτηση του ήταν αποτέλεσμα μιας τεράστιας και εκτός χρόνου οικονομικής θυσίας. Το άλλο έχει στοιχειώσει το μυαλό μου από την εποχή που δεν ασχολούμουν με τα ρολόγια τόσο έντονα. Ήταν και είναι τόσο ακριβό που ποτέ δε πίστεψα ότι θα διέθετα ένα ποσό της τάξης των 4-5000€ για να το αγοράσω. Σήμερα όμως ξέρω πως ήρθε η ώρα να στοχεύσω σε αυτό άσχετα από τις πιο προσιτές "σειρήνες" που τριγυρνούν στο μυαλό μου. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου και στοχεύω πλέον σε αυτό και μόνο και ή που θα το πάρω ή που δε θα ξανά αγοράσω άλλο ρολόι. Τα λέω για να τα ακούω εγώ αλλά πραγματικά ελπίζω να καταφέρω να παραμείνω εστιασμένος σε αυτόν τον μακροπρόθεσμο στόχο.
