Πόσο μου αρέσει ο γραπτός λόγος του Κωνσταντίνου! Φαίνεται ότι γράφει αυτό που ακριβώς σκέφτεται και νιώθει χωρίς να το φιλτράρει και να το ωραιοποιεί. Αυθεντικός και άμεσος. Εκθειάζει την ωρολογοποιία και ταυτόχρονα την απομυθοποιεί. Πιστεύω ότι έχει πολύ πορεία ακόμη. Ακόμη βλέπει τα ρολόγια ως αντικείμενα, εκλεπτυσμένα και χρηστικά ταυτόχρονα, αλλά νομίζω ότι έχει την δυνατότητα να το πάει παραπέρα και να τα δει ως έργα τέχνης και να γίνει συλλέκτης έργων παρά συλλέκτης εμπειριών που είναι έως τώρα. Δεν ξέρω εάν έχει την διάθεςη και την οικονομική δυνατότητα να το κάνει αλλά σίγουρα έχει την εμπειρία και το ένστικτο. Θα ήθελα πολύ να δω στο μέλλον τι επιλογές θα έκανε εάν αποφάσιζε να συλλέξει ρολόγια, Να τα αγοράσει για να τα κρατήσει δηλαδή. Τι μοντέλα από τους γνωστούς κατασκευαστές θα επέλεγε ή ποιους ανεξάρτητους κατασκευαστές θα επέλεγε.
Αυτή την στιγμή δεν γράφω ως ωρολογοφιλος, που είμαι, αλλά ως συλλέκτης έργων τέχνης, μικρός συλλέκτης...όχι Ιόλας 😀
Στα ρολόγια δεν ξέρω ακόμα τι είμαι και που βρίσκομαι. Απλά ψάχνω, διαβάζω, αγοράζω, απολαμβάνω και στεναχωριέμαι που δεν μπορώ να τα αγοράσω όλα.
Κωνσταντίνε, πολύ ωραίο το ταξιδι σου και σε ευχαριστώ που το μοιράζεσαι μαζί μας.
