Κάπου 50 εκατ. τόνοι πολύτιμων μετάλλων πετιούνται στα σκουπιδια κάθε χρόνο .
Αυτό είναι αναληθές. Εκτός και εάν εννοεί, ότι απορρίπτονται από τους ιδιοκτήτες / χρήστες ως μη χρησιμοποιούμενα πλέον, αλλά, δεν πάνε στις χωματερές. Ανακτώνται.
Από το 1976, είχα γνωρίσει άτομο, που με διάφορες τεχνικές, ανακτούσε τα πολύτιμα μέταλλα από διάφορες εφαρμογές.
πχ, εμένα μου χάλασε το κινητό πριν λίγες ημέρες.
Οι ακροδέκτες του, και διάφορα άλλα εξαρτήματά του, προφανώς περιέχουν πολύτιμα μέταλλα, πχ χρυσό, για καλύτερες επαφές, αγωγιμότητες, κλπ, όπως και άλλα στρατηγικά μέταλλα, για ελαφρότητα - αντοχή - αγωγιμότητα.
Αν το πετάξω στην χωματερή / υγειονομική ταφή, κάποια θα μολύνουν με την διάβραση τον υδροφόρο ορίζοντα, και θα τα φάμε / πιούμε σε μερικά χρόνια / δεκαετίες.
Αν το επιστρέψω σε κάδο που θα το διαχειριστούν με ειδικές επεξεργασίες, θα ανακτηθούν κάποια από αυτά, και θα ξαναχρησιμοποιηθούν αλλού.
Αν το κρατήσω, όπως κάνω και έχω 6-7-8 κινητά σε ένα συρτάρι, απλώς, τα υλικά αυτά είναι σε αδράνεια, αλλά, και απώλεια στην βιομηχανία.
Η διαχείριση των σκουπιδιών, είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, που σε κάποιες άλλες χώρες έχει προοδεύσει αρκετά, σε άλλες, όπως σε εμάς, ακόμα σφάζονται παλληκάρια, γιατί είναι και ένα θέμα που κρύβει πολύ χρήμα.
Και η "ταφή", ότι πιο λανθασμένο υπάρχει.
Και μια και το αναφέραμε, ας πούμε και κάτι σημαντικό.
Το απλό κουτάκι αναψυκτικού, ή άλλης συσκευασίας αλουμινίου που χρησιμοποιούμε, καφές, πατατάκια , μπαλάκια τένις, έχει απορροφήσει ενα ποσό ενέργειας για να μετατραπεί από ορυκτό βωξίτη στην τελική του μορφή.
Αν το ανακυκλώσουμε, ένα ποσό της ενέργειας μετατροπής / επεγεργασίας, περίπου στο 90 % ανα κιλό εξοικονομείται. Και φυσικά, και όλα τα αρνητικά παράγωγα μιας τέτοιας επεγεργασίας, διοξιδεια, ανάλωση πόρων, μόλυνση.
Πρέπει να γίνει συνείδηση η ανακύκλωση και η σπατάλη πόρων.
