Αφού το πήρε το ποτάμι ( ο κύριος Γιώργος δηλαδή), ας πούμε και για την επίδραση που έχει η μεταβολή της θερμοκρασίας στην χρονομετρία ενός ρολογιού....
Τα παλιά χρόνια, τότε που οι ωρολοποιοί είχαν λιγοστά και συγκεκριμένα μέταλλα για να φτιάξουν τα εξαρτήματα τους, είχαν να αντιμετωπισουν και την επίδραση που είχε η θερμοκρασία- ειδικά στο ελατήριο του μπαλανσιέ (hairspring). Επειδή τα ελατήρια φτιάχνονταν από σίδηρο τότε, κάθε αλλαγή στη θερμοκρασία τους άλλαζε και την συμπεριφορά τους (αύξηση θερμοκρασίας= μείωση ελαστικότητας) με άμεσο αντίκτυπο στην χρονομετρία. (Αλλιώς έτρεχε το ρολόι μια ζεστή μέρα και αλλιώς μια κρύα χειμωνιάτικη, για να το πούμε απλά).
Η λύση που βρέθηκε τότε ήταν η χρήση διμεταλλικών ελασμάτων στον τροχό με κάποιες ρυθμιστικές βίδες στα άκρα τους, αλλά η ρύθμιση που μπορούσε να γίνει αφορούσε μόνο σε δύο "ακραίες" θερμοκρασίες : 8 και 30 βαθμούς.
Στις ενδιάμεσες θερμοκρασίες η συμπεριφορά του μπαλανσιέ δεν γινόταν να ρυθμιστεί και έτσι παρέμενε πάντα το "σφάλμα της μέσης θερμοκρασίας" ( middle temperature error), το οποίο σφάλμα χαρακτηρίστηκε τότε και ως " η Κατάρα των Ρυθμιστών"....
Με την πάροδο των χρόνων και την εξέλιξη της μεταλλουργίας, νέα κράματα δημιουργήθηκαν, με αποτέλεσμα την σημερινή εποχή η επίδραση της θερμοκρασίας να είναι αμελητέα σε έναν ποιοτικό μηχανισμό. Βέβαια, ένας
μηχανισμός για να πάρει πιστοποίηση χρονομετρίας (COSC πχ) θα ελεγχθεί για την συμπεριφορά του σε διαφορετικές θερμοκρασίες ( 8, 23, 38 °C) και αυτό αναγράφεται πάνω στην μηχανή.
