Αφου επεσα στο λουκι της Panerai (αργησα λιγο αλλα ειχα πολυ συγκεκριμενες απαιτησεις που χρειαστηκε χρονος και υπομονη για να ικανοποιηθουν), επομενο και ινεβιταμπλ
( αναποφευκτο που λεν στο χωριο μου) επακολουθο, ηταν να ξεκινήσει το ( αεναο λενε οι εμπειροι) κυνηγι λουριων.
Με αυτο τον συντομοτατο προλογο, ηθελα να καταληξω, στο γεγονος οτι μετα το μπλεξιμο με την εν λογω εταιρεια ( καλα και με αλλες συμβαινει αυτο, αλλα ας σταθουμε στα " ιταλικα" τωρα) μπαίνεις στο μπεζαχτα των καταθεσεων σημαντικων ποσων για προικα...
Καιρο τωρα, σε αναγνωσεις μου επιφανειακες για αυτο το ζητημα, απο στομα σε στομα, οσο πιο βαθεια στα αδυτα του διαδυκτιου, στις πιο σκοτεινες συζητησεις, των απανταχού ιταλοφιλων και λουροφαγων γενικοτερα, διπλα στα ονοματα των Corrigia, Peter Gunny, Richard Beard ( aka Toshi straps) πηρε το ματι μου ενα Eager leather.
Οσο πιο καταγωγιο το μερος, τοσο εντονοτερη η αναφορα....
Προκειται λεγαν για εναν ταλαντουχο τυπα, με ωραιες δουλειες.
Τιποταλλο.
Εψαξα ,εψαξα, εφτασα στα εγκατα, μιλησα με αφανεις στυλοβατες της πανεροκουλτουρας (Paneria, Ennebi, Anonima κτλ) αλλα εβγαλα ακρη τελικα.
By the way, ( οφ τοπικ) μιας και δεν εχω κανει παρουσιαση για τα Πανερια και το Ανονιμο - βασικα για τιποτα δεν εχω κανει παρουσιαση, πρεπει κανω κατι για αυτο- εχω πολλά να πω, να δειξω και να αναλυσω- να ευχαριστησω εδω τους Giorgio Pontini & Spiridone Gerogianni για αλλα θεματα που με βοηθησαν- τελος οφ τοπικ.
Παρεκλιννα παλι..
Παμε συνεχεια.
Καταλαβατε λοιπον οτι εψαξα πολυ, δοκιμασα καποιους δημιουργους, αλλα καταφερα να βρω τον Eager.
Ξεκινησα επικοινωνια:
- Τι ρολοι θελεις να ντυσεις?
-Πανεραι
-Μμμαλιστα....Τι αλλα ρολογια εχεις?
- Διαφορα...Αυτα, αυτα και αυτα.....
- Ποσοι ειστε?
- Γουατττ??? ( Γελασα πολυ)Γουατ ντου γιου μιν?
- Μαι φρεντ, πολυπλευρη κατασταση, μισο να παραυρεθω στη συνεδρια με το θεραπιστ μου και τα ξαναλεμε.
- Γιατι?
- Να τον συμβουλευτω και να καταφερω να προτεινω κατι.
- Οοοοκ....
Χωρις πολλες πολλες κουβεντες και αναλυσεις, μου λεει ντοντ γουορυ, θα σου φτιαξω.
Ενταξει του αποκρινομαι.
Συντομα ( και καλα........) - εγω το ειχα ξεχασει εντελως, σχεδον θα πουλουσα το 111 σε κοινο γνωστο Βορειοελληνοσκανδιναυο που συνηθιζει να κανει bulling σε ανυπεράσπιστους κατοχους ωρολογιων ιταλικης αισθητικης- τσουπ ηρθε το λουρι.
Δε φημιζομαι για τον εκκεντρισμο μου, ισα ισα στη χρωματικη παλετα των λουριων μου κυριαρχουν οι αποχρωσεις του καφε, με ελαχιστα ξεσπασματα προς λαδι, ή σκουρο γκρι).
Επισης η φημη που με ακολουθει ως φιλου των παλιατζουρακιων ( vintage για καποιους🤪)σαν αισθητικη με συντροφευει και στις επιλογες για τα χειροζωναρια που συγκρατουν τα αντικειμενα του ποθου μας...
Και να το λουρι.
Ριβιου αργοτερα....
greenshot download
