Η ιστορία του εν λόγω χρονογράφου ξεκινά το 1969 με την δημιουργία από τον μεγάλο
Albert Piguet (Lemania) και για λογαριασμό της Omega, του cal. 910 (17 jewels και 21.600bph) που αποτελούσε κατ’ ουσίαν έναν εκ βαθέων τροποποιημένο cal. 861 ο οποίος είχε παρουσιαστεί επίσης την ιστορική αυτή χρονιά.
Ο cal. 910 τοποθετήθηκε σε αυτό που εκείνη την εποχή θεωρήθηκε ως το απόλυτο “tool watch” για ιπταμένους (κυρίως): το Omega Flightmaster με reference 145.013 και το χαρακτηριστικό dial με την δίχρωμη 24ωρη ένδειξη στο 9.
Το εν λόγω μοντέλο ξεχώριζε τόσο αισθητικά όσο και λειτουργικά από οποιονδήποτε χρονογράφο είχε παρουσιάσει η εταιρεία μέχρι εκείνη την στιγμή: Κάθε ρολόι κατασκευάζονταν από ένα και μόνο “μπλοκ” Σουηδικού χάλυβα ενώ προκειμένου να αποκτήσει η κάσα το χαρακτηριστικό “helmet” σχήμα της, που σκοπό είχε την καλύτερη δυνατή εφαρμογή στον καρπό, απαιτούνταν 16 (!) διαφορετικά στάδια κατεργασίας. Παράλληλα το εν λόγω μοντέλο ήταν και το πρώτο ρολόι στο οποίο έγινε χρήση “colour coded” poussoirs και κορωνών, ώστε να γίνεται ευκολότερος ο διαχωρισμός των διαφόρων λειτουργιών (δεύτερη ώρα, περιστρεφόμενη στεφάνη για elapsed minutes, start-stop χρονογράφου κτλ), ενώ υπήρχε πατενταρισμένο σύστημα συγκράτησης του κρυστάλλου και υδατοστεγανότητα στις 6 ατμόσφαιρες. Στο δε caseback εκτός από την αναγραφή “flightmaster” ξεχώριζε το περίγραμμα ενός επιβατικού α/φους ευρείας ατράκτου, το οποίο πρώτος ο
Chuck Maddox ταυτοποίησε ως DC-8 Super 61.
Η ίδια η Omega χαρακτηριστικά ανέφερε για το Flightmaster: “
A pilot’s watch, that has rather more than a revolving bezel”, δήλωση που ουσιαστικά «έριχνε το γάντι» στις άλλες εταιρείες (και κυρίως την Rolex) στα μοντέλα των οποίων ο δείκτης της δεύτερης ώρας δεν ήταν ανεξάρτητα ρυθμιζόμενος και επομένως απαιτούσε την συνδυασμένη χρήση
και του bezel για να διαπιστωθεί το δεύτερο time zone.
Το ref. 145.013 κυκλοφόρησε σε δύο εκδοχές: μία με πορτοκαλί δείκτες χρονογράφου (για «
ερασιτέχνες χειριστές» καθώς και υπερπόντιους ταξιδιώτες) και μία με κίτρινους επικαδμιομένους δείκτες για «
επαγγελματίες χειριστές», με το κάδμιο να διαθέτει την ιδιότητα του έντονου φθορισμού σε υπέρυθρο περιβάλλον, φωτισμός που υπήρχε στo εσωτερικό αρκετών πολυκινητήριων αεροσκαφών της εποχής (o θρύλος εξάλλου αναφέρει ότι αυτή την έκδοση προτιμούσαν τα Βρετανικά πληρώματα των βομβαρδιστικών Avro Vulcan).
Παράλληλα, μία ακόμη εκδοχή της πρώτης αυτής γενιάς (δηλ. όσων κομματιών «φορούσαν» τον cal. 910) ήταν και το reference BA 345.0801 που ήταν ολόχρυσο (κάσα και bracelet) αποτελώντας ίσως ένα από τα βαρύτερα ρολόγια χειρός που έχουν κατασκευαστεί ποτέ (250gr βάρος με το bracelet), κυκλοφόρησε σε μόλις 200 κομμάτια (άλλες πηγές μιλούν μόνο για 40), το πρώτο εκ των οποίων παρεδόθη στον βασιλιά Hussein της Ιορδανίας.
Λίγα χρόνια αργότερα (γύρω στο 1971) η Omega υπακούοντας στις παρατηρήσεις πολλών χειριστών οι οποίοι διαμαρτύρονταν ότι δεν μπορούσαν με μια ματιά να διαπιστώσουν εάν το ρολόι δουλεύει ή όχι (λόγω της έλλειψης constant seconds), θα δημιουργήσει την δεύτερη γενιά των Flightmasters αυτή την φορά με τον cal. 911 (άλλη μια μετατροπή στον κλασσικό πλέον cal. 861, πλέον με δευτερόλεπτα στο 9) και με τα νέα reference 145.026 και 145.036: Οι βασικές διαφορές μεταξύ των δύο αυτών εκδοχών της 2ης γενιάς είναι ότι στο 145.026 (γνωστό και ως “
Hedgehopper” από την Αμερικανική slang για τους ερασιτέχνες πιλότους) συναντά κανείς πορτοκαλί δείκτες χρονογράφου, καθώς και επίπεδο κρύσταλλο που τοποθετούνταν σε ειδική εσοχή της κάσας μαζί με επίπεδη φλάντζα, ενώ στο δε 145.036 (που σπάνια θα το δει κανείς να αναφέρεται και ως “
Professional”) οι δείκτες ήταν κίτρινοι (κάδμιο), το κρύσταλλο διέθετε κυλινδρικό o-ring που εξασφάλιζε μεγαλύτερη ασφάλεια σε περιπτώσεις ταχείας αποσυμπίεσης, ενώ η υδατοστεγανότητα ήταν αυξημένη στις 12 ατμόσφαιρες.
Άξιο αναφοράς επίσης είναι και το γεγονός ότι αν και η Omega δεν έχει χρησιμοποιήσει το όνομα Flightmaster από την δεκαετία του ’70 και έπειτα, εν τούτοις το γνωστό σε όλους Χ-33 “Mars” επρόκειτο να αναβιώσει το συγκεκριμένο όνομα προτού τελικά αποφασισθεί η μετονομασία του σε X-33, ενώ σε παλαιότερη βιβλιογραφία (αλλά και στα αρχικά πρωτότυπα) δεν είναι σπάνιο να συναντήσει κανείς την ονομασία “Flightmaster” όσον αφορά στο εν λόγω μοντέλο.
Το κομμάτι που βλέπετε στις φωτογραφίες (οι δύο τελευταίες από τις οποίες είναι έργο του Φίλτατου Ennea), ήρθε στα χέρια του γράφοντος ως "
μισοτελειωμένο project" και όπως κάθε project που σέβεται τον εαυτό του απορρόφησε τελικά πολύ περισσότερο χρόνο, κόπο, έρευνα και επίμονη προσπάθεια από ότι υπολογίζονταν αρχικά, προκειμένου να έλθει στην κατάσταση που το βλέπετε σήμερα.
Στους περίπου 9 μήνες που απαίτησε τελικά το εν λόγω εγχείρημα, την μερίδα του λέοντος απέσπασε η ανακατασκευή του μηχανισμού ο οποίος είναι μάλλον δυσεύρετος σήμερα μιας και η Omega δεν τον χρησιμοποίησε σε κανένα άλλο μοντέλο. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που αναρωτήθηκα εάν θα αξιωνόμουν να δω ποτέ το ρολόι τελειωμένο, την στιγμή όμως που το έπιασα στα χέρια μου μετά το πέρας της διαδικασίας ένοιωσα ότι είχα πλέον αιχμαλωτίσει ένα
πραγματικά ξεχωριστό κομμάτι που αν μη τι άλλο άξιζε τουλάχιστον τον κόπο.
Ταυτόχρονα οι αρχικοί μου φόβοι ότι το ρολόι θα ήταν ίσως ογκώδες στο χέρι, εξανεμίστηκαν μονομιάς. Και αυτό διότι αν και οι δύο γενιές των Flightmaster έχουν ουσιαστικά το ίδιο ύψος (14,65mm) εν τούτοις στο 145.013 μεγάλο μέρος του ύψους αυτού καταλαμβάνεται από το άκρως «πομπέ» κρύσταλλο, κάτι που στα κομμάτια με τον cal. 911 δεν συμβαίνει, αφού εκεί το καθήκον αυτό το αναλαμβάνει η σημαντικά υψηλότερη κάσα με το κρύσταλλο να είναι πλέον flat.
Η δε Omega τέλος, προσέφερε το εν λόγω μοντέλο κατά βάσιν με το γνωστό perforated λουράκι, ενώ ο πιο συνηθισμένος bracelet για τα κομμάτια αυτά είναι σήμερα ο ref. 1162 με ref. 172 endpieces. Προσωπικά βέβαια εκτιμώ την απλότητα ενός NATO, που αναδεικνύει την μοναδική κάσα με τον καλύτερο κατά την γνώμη μου τρόπο, ενώ προς το παρόν το ρολόι φορά ένα αρκετά σπάνιο πλέον καουτσουκένιο λουράκι Omega στο κλασσικό στυλ “Isofrane” από την γοητεία του οποίου αδυνατώ τελευταία να ξεφύγω.
Enjoy!
X
P.S: Ευχαριστώ από βάθος καρδιάς, εκείνον που μου προσέφερε το ανεκτίμητο δώρο το οποίο με τρεμάμενα χέρια χρησιμοποίησησα ως background στην πρώτη φωτογραφία: Ένα από τα ελάχιστα
-1 για το F-104 που γλύτωσαν την καταστροφή...
Και αυτό διότι βρέθηκε κάποιος που κατανόησε άμεσα την βαριά κληρονομιά που κουβαλούσε επάνω του ένα τέτοιο φαινομενικά απλό σύνολο από χάρτινες σελίδες...
