Πω πω βρέχει πολύ! Άνοιξαν οι ουρανοί! Λατρεύω την βροχή, τις αστραπές, τις βροντές. Την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα...
Έχετε σκεφτεί ποτέ τι είναι η βροχή; Νεράκι από τα σύννεφα θα πείτε. Α όχι, όχι, δεν είναι νερό, δάκρυα είναι, τα δάκρυα του ουρανού, ο έρωτας του για την γη είναι! Και οι βροντές, οι αστραπές τι είναι; Ο θυμός
του είναι, η οργή του! Πιστεύουμε όλοι μας, ότι εκεί μακριά που η ματιά μας φτάνει, ο ουρανός και η γη συναντιούνται, αγγίζονται, ενώνονται, όμως όσο κι αν πλησιάζουν, δεν συναντιούνται ποτέ! Γι αυτό ο
ουρανός δακρύζει, κλαίει και θυμώνει.
