Χαιρετώ την παρέα!
Έχω λοιπόν το εξής πρόβλημα.
ΔΕΝ είμαι συλλέκτης, ούτε λάτρης των ρολογιών, αλλά είμαι σε μια φάση όπου σκέφτομαι να πάρω ένα καλό ρολόι. Λέγοντας καλό, εννοώ να φτάσω πιθανόν και μέχρι τα 15.000 ευρώ, χωρίς όμως να θέλω σώνει και καλά να πληρώσω τόσα ή γενικότερα πολλά.
Έχω δει αρκετά ως τώρα και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ερωτευτεί κάποιο για να πω «αυτό θέλω».
Το θέλω για καθημερινή χρήση, είτε πηγαίνω στο γραφείο, είτε σε ένα επίσημο τραπέζι, είτε για μπύρες με τους φίλους, είτε στην παραλία. Δεν ψάχνω δηλαδή για ένα dress watch, αλλά αντιθέτως για ένα κομψό ρολόι για κάθε ώρα και στιγμή.
Ποιος είναι ο μεγάλος προβληματισμός μου; Η Rolex και εξηγώ το γιατί!
Ενώ αν διαβάσεις αριστερά και δεξιά θα βρεις αρκετά ρολόγια ίδιου, κοντινού ή καλύτερου επιπέδου, αυτή έχει ένα προτέρημα που στα δικά μου μάτια ακυρώνει παντελώς τον ανταγωνισμό. Αυτό είναι το resale value, η διαχρονική του αξία δηλαδή. Λες θα πάρω το Χ ρολόι και μετά σκέφτεσαι «να δώσω 10 χιλιάδες για ένα ρολόι που την επόμενη στιγμή δεν θα έχει καμία αξία και που μετά από χρόνια τα παιδιά μου θα το πετάξουν στα σκουπίδια ως κάτι αδιάφορο;» Και τότε συνεχίζεις τον συλλογισμό και λες «τότε ας κρατήσω τα λεφτά για κάτι καλύτερο και ας την βγάλω με το smart watch ή κάνα παλιό longines που έχω στο συρτάρι».
Δηλαδή, αυτό το τεράστιο πλεονέκτημα της Rolex καθιστά (στα μάτια μου) παντελώς άχρηστα τα υπόλοιπα ρολόγια σε αυτό το price range (είτε μιλάμε για JLC, είτε για IWC, είτε για Zenith, είτε για Omega, είτε για οικονομικότερα Breitling ή Tag ή Longines). Και παράλληλα είναι αδύνατο να βρεις Rolex σε retail τιμή, και έτσι καθίσταται αδύνατο να πετύχεις αυτή την υπεραξία.
Είμαι, λοιπόν, σε αυτό το σημείο που δεν ξέρω τι να κάνω. Με τα λίγα που καταλαβαίνω, λύση δεν υπάρχει παρά μόνο αν τυχαία βρω κάποιο Rolex σε κανονική τιμή, αλλιώς όλα είναι ακριβά καθώς είναι απλά ρολόγια που δεν έχω λόγο να δώσω 10 χιλιάρικα για να αξίζουν 5 την επόμενη ημέρα.
Είπα, λοιπόν, να μοιραστώ τον προβληματισμό μου και να ακούσω τις σκέψεις σας πάνω σε αυτόν.
