Μικρός καρπός, χρήμα για κάψιμο, θάρρος για χρυσάφι, έντονο φλιπάρισμα, χρήση λέξεων του τύπου "σουλούπι" και "ταβάνι", κι ο Μαέστρος του φουά-γκρα χιούμορ μαζί με τον "
όλοι χωρούν στο φόρουμ" κτηματο-Δημήτρη να παρακολουθούν.
Μάλιστα.
(Με τον Παοκ-τζή
General
Manager θα ασχοληθώ άλλη φορά, μ'αρέσει ότι έχει μόνο σύγχρονα Rolex κι επίσης συμφωνώ 99% με κάτι συμπερασματικό που έγραψε τις προάλλες στο νήμα της Rolex).
Ας πούμε λοιπόν μια-δυό Ramadanικές κουβέντες, μιας και σήμερα μου ανακοίνωσε ο Rolex AD που έχω εδώ ότι μπαίνω στη λίστα για όποιο κομμάτι θέλω (sports, Sky-Dweller ή/και Day-Date). Πάντα βέβαια με δεδομένο ότι κι εγώ δεν ξέρω τίποτε περί ρολογιών, αλλά κι ούτε με αφορά τί μπορεί να θέλει κάποιος άλλος.
Ο καρπός έχει και δεν έχει σχέση. Μεγάλο ρολόϊ δεν πολυπάει σε τέτοιους καρπούς, αλλά κι απ'την άλλη άμα κάθεται κάτι καλά, γιατί όχι.
Το Sky-Dweller κατ'εμέ είναι επακριβώς ένα μεγενθυμένο Milgauss, πανέμορφο όμως στο πώς στέκεται και -κυρίως- στο πώς ακτινοβολεί.
Το fluted bezel μαζί με τα polished center links είναι ως επί το πλείστον υπεύθυνα εδώ, ειδικά για το δεύτερο.
Νομίζω πως ένα ατσάλινο Sky-Dweller είναι ό,τι πιό δυνατό μπορεί να βάλει κανείς ως sports reference με επίσημες πινελιές. Δηλαδή με αυτό το συνδυασμό ξεφεύγει κανείς από το απλό 'εργαλείο' που έχει μόνο brushed επιφάνειες (λ.χ. Sub), συν βέβαια ότι το συγκεκριμένο reference φέρει την πιό εξελιγμένη μηχανή της Rolex με Annual Calendar.
Όντας σύμφωνος με τον Κώστα που έχει το 60th, θα πω επίσης ότι το Daytona είναι κάπως μικρό ρολόϊ, δεν του πάει το leather strap που εδώ και χρόνια του βγάζουν, ούτε του πολυ-πάει το Oysterflex. Βέβαια η Rolex ξέρει καλύτερα. To Oysterflex εμένα προσωπικά με απωθεί διότι έχει αυτή τη σχεδίαση και γεωμετρία από την κάτω πλευρά που το κάνουν να κάθεται κάπως ψηλά, αν και από την άλλη το λουρί έχει (θεωρητικά) πολύ καλό αερισμό.
To Daytona είναι ένα άρτια σχεδιασμένο (ως κάσα) κομμάτι, κλασικό στο σύνολό του, δεν είναι όμως για όλους (αυτό βέβαια ισχύει για όλα τα μοντέλα).
Έχω προσφάτως δοκιμάσει το rubber της AP, στο τελευταίο iteration του ROO chrono (43mm), και είναι ωραίο από όλες τις πλευρές, θα μπορούσε όμως να είναι πιό μαλακό. Το rubber του Polaris που έχω είναι ό,τι πιό μαλακό έχω δοκιμάσει. Όμως εδώ δεν μιλάμε για JLC, είναι κάπως συγκεκριμένη η τοποθέτηση και η κατεύθυνση της όποιας πιθανής επιλογής.
Η μετάβαση σε Day-Date είναι κάτι που θέλει σκέψη, και το λέω όντας ο ίδιος σε αυτό το σταυροδρόμι. Είναι ηλικιακό το θέμα, πιό πολύ για το πώς σε βλέπουν οι άλλοι βέβαια. Για το πώς αισθάνεται ο κάθε χρήστης του DD αυτό είναι προσωπικό, και όπως έχουμε ξαναπεί, αν το σηκώνεις δεν υπάρχει κανένα θέμα. Την έχω πει την ιστορία αλλά θα την επαναλάβω. Ένας φίλος ρολογόφιλος μία φορά είχε δει ένα τύπο στην Ελλάδα, σε μάντρα αυτοκινήτων.
Προσέξτε σκηνικό: Porsche 911, μαύρο πουκάμισο, και στον καρπό yellow gold Day Date 36mm με κόκκινη σπέσιαλ πλάκα από Μέση Ανατολή.... Κι όμως του τύπου του πήγαινε, διότι μπορούσε να το σηκώσει με το συνολικό του στυλ. Aν δεν το σηκώνει κανείς στυλιστικά το DD τότε γίνεται ο ίδιος αυτομάτως douchebag. Τώρα μιλάμε reality.
Πάντως το DD είναι ένα ρολόϊ που μπορεί να περιμένει, που μπορεί να έλθει αργότερα. Από την άλλη, αν κανείς είναι 100% συνειδητοποιημένος ότι και θα το φορά, και το γουστάρει, και το σηκώνει στυλιστικά, και δεν θα το φλιπάρει, τότε η γνώμη μου είναι ότι όσο νωρίτερα το αποκτήσει, τόσο καλύτερα.
Ο καταναλωτισμός είναι το πρόβλημα. Exit watch? Δεν νομίζω. Καλή η πλάκα, οι συμβολισμοί, οι ειρωνίες ή η όποιες αλληγορικές περιγραφές μου, αλλά για να μιλάμε και στα ίσια δεν σε βλέπω να σταματάς το φλιπάρισμα. Όπως βέβαια λέω κι εγώ συνέχεια ότι θα το σταματήσω και η κατάσταση γίνεται ολοένα και χειρότερη (κι ο Δημήτρης έχει δίκιο σε αυτά που μου λέει). Για το DD ειδικά πρέπει να το ζυγίσεις το θέμα ακόμη πιό προσεκτικά. Είναι το τέλος του δρόμου, εκτός κι αν μιλάμε βέβαια για ανθρώπους που θέλουν να πάνε μετά για πολύ δυνατά κομμάτια με δερμάτινο λουρί όπως χρονογράφους Patek, Lange double/triple split κλπ.
Αν μετά από ένα DD πάει κανείς και πάρει κάποιο dressy κομμάτι, λ.χ. 1815, Saxonia, ένα κλασικό Calatrava, εντάξει, κι αυτά πολύ κλασικά είναι και ωραία, και κολλάνε. Το Day-Date με το presidential bracelet όμως είναι ρολόϊ-ναυαρχίδα. Και επίσης γνώμη μου, αν δεν έχεις μεγάλη αγάπη στο συγκεκριμένο μοντέλο διώξε το συντομότερο αυτά του τύπου AP Royal Oak Offshore με τον modular χρονογράφο, έκαναν δεκαπέντε χρόνια να βγάλουν νέο μηχανισμό, τα παλιά Offshore με αυτή τη μηχανή είναι μεν σκυλιά αλλά αν κολλήσει ο χρονογράφος η επισκευή είναι πραγματικά πανάκριβη στην ΑΡ. Προσωπική μου άποψη είναι πως έχεις χρήμα δεσμευμένο άδικα σε τέτοιο κομμάτι ειδικά.
Να σημειώσουμε πάντως πως πολύς κόσμος που έχει Royal Oak Offshore από όλα τα χρόνια, και ειδικά από τα πρώτα μοντέλα, είναι ό,τι πιό σκυλί υπάρχει μετά από τα Rolex.
Πάμε στο χρώμα: επαρχία ή όχι, το χρώμα το έχεις ήδη τολμήσει (και μπράβο σου) και ξέρεις πώς είναι να έχεις πάνω σου ένα ολόχρυσο ρολόϊ - και ειδικά ρολόγια που είναι μεγάλα σε μέγεθος. Σε αυτά τα κομμάτια ο χρυσός κτυπά ακόμη περισσότερο. Οπότε και εδώ ξέρεις τί θες, τι θα ξαναέπαιρνες ή τί αλλαγή πολιτικής θα έκανες. Λες για το DD που είναι χρυσό, ότι δεν φοριέται σε επαρχιακή πόλη - μα αφού ήδη φοράς (ή φορούσες) μεγαλύτερο σε μέγεθος ολόχρυσο έστω και με Oysterfex... Δηλαδή δεν αλλάζει κάτι στο γλυκό, ούτε αλλάζει η στοχοποίηση, διότι εκεί που κατοικείς θεωρητικά πρέπει ήδη να είσαι "
αυτός με το χρυσό ρολόϊ", κάτι που προσωπικά το θεωρώ πολύ παρακινδυνευμένο από πολλές πλευρές.
Αλλά ο καθένας ξέρει καλύτερα. Εγώ είχα Daytona μισό-μισό (2012) αλλά και full RG (2015) παλαιότερα, και τώρα οκτώ χρόνια μετά με αυτά που συνολικά έχω δει στη ζωή δεν ξέρω, είμαι πιό επιφυλακτικός στο χρυσό/ροζ και πιό ανεκτικός στο λευκό χρυσό. Ένα χρυσό ρολόϊ σε τέτοιο μέγεθος, καλώς ή κακώς, προκαλεί πάρα πολύ - σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.
Είπα για το λευκό χρυσό αλλά και πάλι, ο καθένας έχει τις προτιμήσεις και περιέργειές του, δηλαδή για παράδειγμα εμένα προσωπικά το λευκόχρυσο της Rolex δεν το πάω με τα χίλια διότι για να είναι πιό ανθεκτικό έχει προσμίξεις οι οποίες του έχουν δώσει ένα πολύ ελαφρύ γκρι τόνο χρωματικά (σαν τιτάνιο). Δεν είναι το τέλος του κόσμου, αν όμως το βάλεις δίπλα σε κάσα από πλατίνα (και τέτοια είχα) τότε θα ορκιστείς πως αν ποτέ πάρεις λευκό πολύτιμο μέταλλο δεν θα είναι white gold...
Λύσεις και συνδυασμοί υπάρχουν πολλοί, δηλαδή αναδιαμόρφωση συλλογής με στόχο ένα Sky-Dweller ατσάλινο για πιό καθημερινό συν ένα Day-Date, το οποίο κανονικά για εσένα ίσως είναι καλύτερο να είναι 36-άρι. Όμως στο 36-άρι οι επιλογές από dials είναι λιγότερες, τα dial με διαμάντια στα hour markers είναι περισσότερα τον αριθμό διότι το 36-άρι προορίζεται πιό πολύ για το γυναικείο πληθυσμό πλέον, ειδικά μετά τον απεπαίσθητο επανασχεδιασμό της κάσας των 36mm λίγα χρόνια πριν. Αλλά και πάλι είμαι σίγουρος ότι και εδώ είσαι ξεκάθαρος αν θες το 40mm ή το 36mm, μια επιλογή βέβαια η οποία εξαρτάται ιδιαίτερα και από το τί μπορείς να βρεις σε αυτά, κι από πού...
Οπότε, ανακεφαλαιώνοντας, τί είπαμε;
Τίποτα. Και τα πάντα, και τίποτα. Reality και non-duality.
Εσύ ξέρεις ήδη καλύτερα, τί είναι πιό αρμόζων για εσένα.
