Με καταλυτική ημερομηνία τις 31/12 (όπως είπε & 1 φίλος, δεν έγραψα έτος), έκανα αγώνα δρόμου για να γίνουν ορισμένες τελευταίες μεταβολές, πωλήσεις, ανταλλαγές & αγορές.
Μετά από 3.5 χρόνια αρκετά έντονης ενασχόλησης, μπαίνει ένα οριστικό τέλος, γιατί μόνο έτσι κόβονται οι κακές συνήθειες.
Μαχαίρι.
Το χόμπι αυτό μου απορροφά περισσότερο χρήμα & χρόνο από όσο θα ήθελα.
Περνάμε στα τελευταία αποκτήματα.
Στην κατηγορία του ημιdress αυτόματου, υπήρξαν κάποιες αποτυχημένες προσπάθειες (Phoibos), αλλά & κάποιες επιτυχημένες, που λόγω μεγέθους ή βάρους, δεν βγήκαν (Baltany, Helm).
Κινήθηκα & αυτή τη φορά, με βάση το Helm, προς dress καταδυτικό δλδ.
& επειδή η φτήνια τρώει τον παρά, η έρευνα έδειξε ένα παλιό στόχο, το Orient kamasu.
Πρώτα είδα τη νεότερη μορφή του, το σαμπανιζέ με το dial αλά explorer, το οποίο δεν με συγκίνησε.
Έτσι κατέληξα στο κλασικό βουργουνδί 1ης γενιάς.
Για το συγκεκριμένο ρολόι έχουν γραφτεί ύμνοι.
Εγώ φυσικά δεν θα κάνω το ίδιο.
Εστιάζοντας πάντα στα αρνητικά, το 1ο που παρατήρησα ήταν, πόσο κάτω του μετρίου είναι το μπρασελέ, το οποίο σκούζει σαν ποντίκι στριμωγμένο στη γωνία & χρήζει άμεσης αντικατάστασης.
2ο αρνητικό & πιο σημαντικό, η κορώνα.
Μικρή, χωρίς grip, με crown guards που εμποδίζουν.
Μια κακή κορώνα για αυτόματο ρολόι.
Κατά τα άλλα, είναι όμορφο, μπορεί να φορεθεί & με ένα πουκάμισο, έχει σωστό μέγεθος, είναι όσο ανθεκτικό χρειάζεται (καταδυτικό αφού), ενώ δεν του λείπει & το ζαφείρι.
Η ύπαρξη του fugu, μου δημιούργησε (όπως πάντα) μια αίσθηση ανταγωνισμού μέσα στην ίδια τη συλλογή.
Σε συνδιασμό με τα μειονεκτήματα του kamasu, άρχισα να έχω αμφιβολίες για την επιλογή μου, θέλησα να το αντικαταστήσω με κάτι περισσότερο ποιοτικό (& ίσως λιγότερο καταδυτικό).
Τελικά η λογική νίκησε (σπάνιο αυτό) & το kamasu παρέμεινε.
Αναμένεται ένα jubilee μπρασελέ της προκοπής, που θα το ανεβάσει λίγο.
Στην κατηγορία του rugged ηλιακού, έγιναν πολλές προσπάθειες τους τελευταίους μήνες, ειδικά με Casio (casioak, protrek, 6900), για να καταλάβω ότι πλέον, τα πλαστικά ρολόγια με απωθούν.
Η απουσία Seiko από τη συλλογή, με οδήγησε προς την Prospex σειρά, με τα ηλιακά κομμάτια, να είναι δυστυχώς μετρημένα στα δάχτυλα.
Έτσι κατέληξα σε παλιούς γνωστούς:
Arnie & ηλιακός τόνος.
Το SafArnie, αν με το αγαπημένο μου anadigi φορμάτ & όμορφους pvd χρωματισμούς, κόπηκε λόγω μεγέθους.
Ο ελαφρά μικρότερος ηλιακός τόνος, & αυτός σε pvd, κέρδισε τη μάχη.
Θα πει κάποιος, γιατί σκουρόχρωμο.
1ον, δεν έχω pvd & πάντα μου άρεσαν οπτικά.
2ον, κρύβει το μεγαλούτσικο μέγεθος του τόνου.
3ον, κάνει το ρολόι περισσότερο διακριτικό & μιλιταριστικό.
Για όλους αυτούς τους λόγους, & επειδή Seiko, ο ηλιακός τόνος επέστρεψε στη συλλογή, με άλλο χρώμα.
Στα αρνητικά, το (όμορφο κατά τα άλλα) χακί λουράκι από σιλικόνη, με το ακορντεόν τελείωμα, χρήζει & αυτό αντικατάστασης.
Το κρύσταλλο κατά την τακτική της Seiko σε αυτά τα χρήματα, είναι mineral.
& κομματάκι εκτεθειμένο/υπερυψωμένο.
Η άκρη του bezel είναι για κάποιο περίεργο λόγο ασημί χρώματος, σε αντίθεση με το υπόλοιπο ρολόι, κάνοντας τη να μοιάζει αταίριαστη.
Στα θετικά, το ρολόι είναι κατά τη γνώμη μου κάτι σαν alter ego του gw-5000:
Μεταλλική κάσα, πλαστικό εξωτερικό κέλυφος, ανθεκτική στιβαρή αίσθηση, αλλά & αναλογική ώρα που ο περισσότερος κόσμος προτιμά.
Το μαύρο πλαστικό shroud δεν χρειάζεται να αντικατασταθεί με μεταλλικό (όπως στον παλαιότερο μου τόνο), αφού ταιριάζει οπτικά με το υπόλοιπο ρολόι.
Οπότε κέρδισα σε βάρος (94g) & φαινομενικό όγκο.
Υπάρχουν αρκετές διακριτικές πινελιές πορτοκαλί χρώματος, στο δευτερολεπτοδείκτη, την κορώνα & ανάμεσα στην κάσα & το bezel, κάνοντας το περισσότερο ενδιαφέρον.
Η Seiko πάντα δίνει σημασία σε αυτά τα μικρά, που κάνουν τη διαφορά.
Για τα μεγάλα, δεν ξέρω...
Τα 2 αυτά ρολόγια θα μπορούσαν να είναι μια συλλογή από μόνα τους, αφού καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα τρόπου ζωής & ενδυμασίας.
Νομίζω ότι στο κομμάτι τιμής που κινούμαι, είναι 2 αρκετά καλές επιλογές για την κατηγορία που το καθένα ανήκει.
Επίλογος.
3.5 χρόνια ενασχόλησης & μερικές χιλιάδες € (το ακριβές ποσό ούτε το ξέρω, ούτε έχω σκοπό να το υπολογίσω), για να καταλήξω στα 8 ρολόγια που έχω στην κατοχή μου.
Άξιζε όλον αυτόν τον κόπο?
Υλιστικά & μόνο, ΟΧΙ.
Αν το έβλεπα έτσι, θα έβαζα απλά τα κλάματα.
Με λίγη υπομονή, καθώς & λίγο σφίξιμο & ξεζούμισμα, θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι εντελώς διαφορετικά, & να έχω κάποιο Breitling, Tudor, ή Omega, & αν το έφτανα ακόμα πιο μακριά, ίσως & κάποιο Air King.
Θα μπορούσα να έχω 1 ρολόι που να έχει απτή αξία, που θα μπορούσε να περάσει στην επόμενη γενιά, ως κάτι σημαντικό & προσωπικό.
Μακάρι να είχα την υπομονή, την εγκράτεια, την προσήλωση στο στόχο, για να καταφέρω κάτι τέτοιο.
Όμως για μένα, που δεν κατέχω αυτό το κομμάτι της αγοράς (όχι πως κατέχω & κάποιο άλλο), είχε μεγαλύτερη λογική, το να παραμείνω σε ένα διαχειρίσιμο ποσό ανά κομμάτι.
Δυστυχώς, είχα την αίσθηση ότι δε θα μπορέσω να διαχειριστώ ρολόγια αρκετών χιλιάδων €.
Ακόμα & τα 100ρικα μου δημιουργούν άγχος, πώς να έφτανα ψηλότερα?
Ίσως αυτή είναι η κάστα μου.
Ίσως ήμουν μόνο για Casio, Orient (ούτε καν Star), Citizen & Seiko (από τα φτηνά).
Αλήθεια-ψέματα, έτσι το είδα, έτσι έπραξα.
Από το forum μπόρεσα & έμαθα πολλά, αλλά το σημαντικότερο γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους, με κάποιους από τους οποίους μιλάω σχεδόν καθημερινά & θα συνεχίσω να συναναστρέφομαι ακόμα & μετά τη διακοπή των αγοραπωλησιών.
Γι'αυτό το λόγο αισθάνομαι αρκετά γεμάτος από αυτά τα 3.5 χρόνια.
Από ρολόγια ίσως δεν τα πήγα & πολύ καλά, κέρδισα όμως σε γνώσεις & πραγματικές φιλίες.
Εις το επανιδείν.
