Ενδιαφέρουσες απόψεις.
Και κάπως έτσι, διαβάζοντας όλα τα ανωτέρω χθεσινά, ξεκίνησε η ημέρα μας εδώ.
Στην πορεία απεφασίσθη να γίνει άλλη μία βόλτα, πιό μακρινή, για δοκιμές...
Κι έτσι λοιπόν, σκεπτόμενοι όλο το ιστορικό background για τούτη δω τη χώρα (στην οποία όλοι εμείς είμαστε επισκέπτες), εκαλέσθη άλλο ένα τοπικό uber που θα μας πήγαινε στο μεγάλο χωριό για να δούμε υψηλή ωρολογοποιΐα.
Η Κίνα είναι ένας γίγαντας. Έχει περάσει πολλά. Την πάτησαν εξωτερικές δυνάμεις το 19ο αιώνα αλλά με τα Βασίλεια ενωμένα μέσα από το πέρασμα μεταγενέστερων δεκαετιών, το ενιαίο σύνολο άρχισε να συνέρχεται.
Η θανάσιμη πανδημία που λέγεται κομμουνισμός της έφερε πειθαρχία τον 20ο αιώνα, μέσα σε τόσα πόσα άλλα καταστροφικά πράγματα.
Ο Μιχάλης έχει δίκιο σε κάποια από αυτά που λέει. Πράγματι, οι Κινέζοι είναι ένας λαός που έχει μεγάλο βάθος, κληρονομιά, ιστορία. Σε κάποια πράγματα όμως συμπεριφέρονται ακόμη και σήμερα πρωτόγονα (πάντα για τα δικά μας μάτια).
Εγώ εδώ κάθε μέρα τους έχω μπροστά μου την ώρα που τρώμε και φτύνουν τα κόκκαλα του ψαριού σε χαρτοπετσέτα που έχουν δίπλα απότο πιάτο τους. Οι γυναίκες ρεύονται ελεύθερα. Για το ότι πτύουν συνεχώς στο δρόμο αυτό είναι ευρέως γνωστό.
Όμως είναι λαός με ιστορία, με βάθος, και θέλουν πολλή προσοχή στην αντιμετώπιση. Τα θέματα που ανέφερα πιό πάνω, είναι πράγματα που προσωπικά πλέον τα βάζω στην άκρη. Έτσι είναι οι άνθρωποι εδώ, δεν είναι πρόβλημα. Δεν τους αντιμετωπίζω με μεροληψία. Κάθε χώρα έχει τα δικά της, σε κάθε μήκος και πλάτος του κόσμου θα βρούμε πράγματα που δεν θα μπορούμε να τα συνηθίσουμε.
Τα κάνεις στην άκρη και προχωράς. Κοιτάς να εκτιμήσεις αυτό που σου προσφέρεται, κοιτάς να συνενοηθείς με τους ανθρώπους, κοιτάς να προφυλαχθείς από τα όποια κακά και να δώσεις την όποια καλή ενέργεια έχεις.
Στο παρελθόν κάποια στιγμή είχα για ένα διάστημα Κινέζους εργοδότες. Πάνω που είχα ξεκινήσει, στο δίμηνο, μου έρχεται απροσδόκητα μία πάρα πολύ καλή πρόταση από αλλού.
Αποφασίζω να πάρω το challenge, και να αλλάξω (για λόγους που δεν είναι της παρούσης να συζητήσουμε).
Τρίτος μήνας συνεργασίας και όντας στην Ελλάδα πάω μέσω email στον Κινέζο chairman (που ήταν στην Κίνα) κι υποβάλλω παραίτηση.
Δεν θέλω τίποτε από εσάς, δεν θέλω μισθό για τον τρίτο μήνα, θα καθήσω να σας βοηθήσω ως το τέλος του μήνα, ευγενέστατα.
Μου έρχεται ένα email την επόμενη μέρα, "...
πιστεύουμε ότι διέπραξες commercial fraud κατά της εταιρείας μας, και για αυτό το λόγο απαιτούμε να μας επιστρέψεις το μισθό του δεύτερου μήνα, ειδάλλως θα σε πάμε στα δικαστήρια..."
Ένας φίλος μου είχε πει παλαιότερα, "...
Ο Κορεάτης είναι σκληρός, ο Κινέζος είναι το ίδιο αλλά θα σε ξεφτιλίσει κι από πάνω..."
Αυτά όμως έτσι είναι. Έτσι είναι ο κάθε λαός. Έχει τα δικά του χαρακτηριστικά.
Το να ερμηνεύουμε αυτά που διαβάζουμε μέσα από μεροληπτικά φίλτρα, δεν είναι ο δρόμος προς την ισορροπία.
Όταν γράφω "
Εξυπηρέτηση, σεβασμός, ηρεμία, πολιτισμός", αυτό δεν είναι συνολικά για όλους και όλα. Ποιός είμαι εγώ να πω και να κρίνω.
Όμως στο θέμα του να πας για να δεις, να δοκιμάσεις, να αγοράσεις ένα ρολόϊ, από Μέση ως Άπω Ανατολή στα πλαίσια του όπως το κάνω εγώ για εμένα και μόνο - εκεί, ναι, είναι ακριβώς αυτό σε σχέση με τη δυσωδία, την αγένεια, και τον συστηματικά πρωθούμενο εκφοβισμό του οχετού συγκεκριμένων Ελλήνων retailers που μερικοί μας παρουσιάζουν ως 'καθώς πρέπει'.
Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος.
Μακριά από σκοτάδια τέτοιου τύπου. Είμαστε πολίτες του κόσμου.
Επειδή κάποιοι έχουν μάθει να αποδέχονται μία υποβαθμισμένη ποιότητα ζωής, σε μία (όντως ακόμη ανθρώπινη) χώρα που συνεχίζει λόγω νοοτροπίας να πηγαίνει πίσω αντί μπροστά, δεν σημαίνει ότι όλοι είμαστε έτσι.
Η ανθρωπιά μπορεί να υπάρχει ακόμη, όμως πλέον πολλές φορές δε φθάνει.
Μία ευνομούμενη κοινωνία χρειάζεται κι άλλα πράγματα.
Για τέτοιου τύπου λόγους αποδημήσαμε κάποιοι από εμάς, κι είμαστε περήφανοι για αυτό, πάντα γνωρίζοντας πως πουθενά δεν υπάρχουν παράδεισοι.
Συνεχίζοντας λοιπόν όσο μας επιτρέπει αυτό το συναρπαστικό ταξίδι της αποδημίας, ας πάμε να δούμε τί έγινε νωρίτερα σήμερα σε Panerai, Breguet και Rolex...
