Οι χρονογράφοι που αποτελούν το αντικείμενο αυτού του thread αποτελούν την τελευταία ίσως ‘ενσάρκωση’ ενός από τα χαρακτηριστικότερα σχέδια της δεκαετίας του ΄70 (αλλά και του ΄80), με άπειρους μιμητές και ένδοξη καριέρα που έφθασε μέχρι και το λαμπερό Hollywood…
Το 1973 η νεοϊδρυθείσα τότε Porsche Design παρουσίασε το πρώτο της προϊόν: έναν αυτόματο χρονογράφο (με την επίσης νέα εκείνα τα χρόνια Valjoux cal. 7750) που κατασκευάζονταν από μία σχετικά άγνωστη έως τότε εταιρεία: την Orfina, έναν μικρό κατασκευαστή ρολογιών που είχε ιδρυθεί το 1922 στο Grenchen της Ελβετίας. Το συγκεκριμένο μοντέλο (για την σχεδίαση του οποίου υπεύθυνος ήταν ο F. Α. ‘Butzi’ Porsche, βλέπε και Porsche 911) έκανε αίσθηση τόσο για το σχήμα της κάσας του αλλά ακόμη περισσότερο για το χρώμα της: ένα ιδιαίτερο μαύρο ματ που έως εκείνη την εποχή δεν είχε εμφανιστεί ξανά σε ατσάλινη κάσα ρολογιού χειρός (αργότερα βέβαια η εταιρεία θα χρησιμοποιήσει και άλλα χρώματα στην πρώτη ουσιαστικά εφαρμογή PVD στον χώρο).
Γύρω στο 1979 η Orfina θα εφοδιάσει το συγκεκριμένο μοντέλο με την Lemania cal. 5100 και θα προκαλέσει το ενδιαφέρον πολλών ενόπλων δυνάμεων ανά την υφήλιο. Επίσημα (και σε σημαντικό αριθμό κομματιών) το ρολόι θα υιοθετηθεί μόνον από την Πολεμική Αεροπορία της (τότε) Ομοσπονδιακής Γερμανίας (Bundesluftwaffe) ενώ αυτά (με εξαίρεση ίσως την περίπτωση των ‘quasi issued’ της Βενεζουέλας) είναι και τα μόνα Orfina με issue number στο caseback.
Ανεπίσημα ο χρονογράφος θα δοκιμαστεί με επιτυχία από πολλούς, αλλά τελικά λίγες ένοπλες δυνάμεις θα προβούν σε αγορά, διότι το κόστος ήταν μάλλον υψηλό για τα τότε δεδομένα. Το ρολόι θεωρήθηκε γρήγορα ‘prestige αντικείμενο’ και δόθηκε σε αρκετές περιπτώσεις ως δώρο σε αξιωματικούς με σημαντικές θέσεις (κατά βάσιν Ιπταμένους) με τα κομμάτια αυτά να αναφέρονται συχνά στην βιβλιογραφία ως
‘quasi issued’ δηλ.
‘ημιεπίσημη χορήγηση’.
Αναλυτικά τα εμπλεκόμενα Σώματα και Υπηρεσίες ήταν:
1)
Προς αξιολόγηση και πιθανή επίσημη υιοθέτηση:
Μεγάλη Βρετανία: Πολεμικό Ναυτικό/‘ Dark Grey’ έκδοση & ‘Royal Navy’ στο dial. Το ρολόι βρέθηκε ότι ξεπερνούσε τις προδιαγραφές, αλλά όπως προαναφέρθηκε ήταν αρκετά ακριβό και δεν υιοθετήθηκε τελικά...
2)
Προκειμένου να δοθούν ως δώρο σε αξιωματικούς που υπηρετούσαν σε θέσεις με κύρος:
Ελβετία: Πολεμική Αεροπορία /Οlive Green έκδοση & Ελβετικό έμβλημα στο dial,
Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα: Πολεμική Αεροπορία /Μαύρη ή ‘Χρυσή’ έκδοση με έμβλημα UAE Air Force και /ή
‘Central base’ στο dial,
NATO: Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι (όπως ο παλιός γεν. Γραμματέας Manfred Wörner)/ Light Grey έκδοση &
‘NATO’ στο dial,
USAF: 23rd Fighter Squadron ‘Tigers’ (1982-87 με F-4E & G ‘Wild Weasel’-ανεπίσημη αγορά από την ίδια την μοίρα)/Μαύρη έκδοση με το κεφάλι της τίγρης και/ή
‘United States Air Force’ στο dial, και τέλος:
Βενεζουέλα: Απόφοιτοι της σχολής αξιωματικών του στρατού ξηράς/ Blasted case έκδοση & ‘
Ejercito de Venezuela’ στο caseback (ένα τέτοιο είδα τις προάλλες στον ρολογά μου {!!!} αλλά ο ιδιοκτήτης του δεν γνώριζε και πολλά για αυτό ώστε να με διαφωτίσει περισσότερο...).
Το κομμάτι που βλέπετε στις παραπάνω φωτογραφίες αποτελεί για πολλούς το
‘Holy Grail’ των Orfina με Lemania cal. 5100:
H
‘quasi issued’ έκδοση με την ‘χρυσή’ κάσα και τα μαύρα poussoirs/κορώνα που φτιάχτηκε γύρω στο 1981 και προορίζονταν για τους χειριστές της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ειδικά δε για αυτούς που πετούσαν από την κεντρική αεροπορική βάση στο Dubai.
Προσωπικά διαπίστωσα την ύπαρξη αυτής της παραλλαγής από έναν παλιό κατάλογο κάποιου Γαλλικού οίκου δημοπρασιών και από την στιγμή που εμφανίστηκε μπροστά μου απλά έψαχνα και έψαχνα και έψαχνα....
Αρκετό διάστημα αργότερα η τύχη χαμογέλασε (το σύμπαν συνωμότησε υπέρ μου, καλύτερα) και κατόρθωσα να αιχμαλωτίσω το εν λόγω κομμάτι, ένα από τα
μόλις δύο που έχω δει ever (δεν είναι και πολλά εξάλλου τα άτιμα...). Η κατάστασή του αποδείχτηκε αρκετά καλή, ενώ έτυχε να συνοδεύεται παράλληλα από όλα σχεδόν τα παρελκόμενά του.
Οφείλω να παραδεχτώ πως έχω σταθεί μάλλον ανίκανος να αποδώσω το
μ ο ν α δ ι κ ό χρώμα της κάσας (που παραπέμπει όχι τυχαία στο χρώμα της άμμου στην έρημο) στις παραπάνω φωτογραφίες. Ο εν λόγω συνδυασμός μαζί με το πορτοκαλί και τα μαύρα poussoirs πρέπει την δεκαετία του ’80 να φάνταζε επιεικώς από άλλο πλανήτη, κάτι σε
‘Blade Runner’ ίσως... Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι μιλάμε για εποχή που ακόμη και το PVD θεωρούνταν μάλλον ‘εξωτικό’.
H ίδια η Orfina μας πληροφόρησε πάντως ότι ο συνολικός αριθμός των ρολογιών που κυκλοφόρησαν σε αυτή την εκδοχή δεν είναι μεγαλύτερος από 50 (!), ενώ η τεχνική επικάλυψης της κάσας σε αυτή την έκδοση είναι μοναδική (όσον αφορά σε ολόκληρη την σειρά των Orfina) και σημειωτέον
δεν είναι PVD, αλλά ‘ανοδίωση’ (τα εισαγωγικά διότι μεταλλουργικά ο όρος αυτός χρησιμοποιείται μόνο σε περιπτώσεις όπου έχουμε αλουμίνιο, εν τούτοις το αποτέλεσμα στην προκειμένη περίπτωση είναι για το ατσάλι αισθητικά και λειτουργικά το ίδιο).
Enjoy!
X
