Ξεκινάω...
Γεια σου ΒΑΣΙΛΗ 
EE!! Καλό είναι να βάζουμε κάποια όρια.
Αυτό ήταν χτύπημα κάτω από τη μέση
μιας και δεν έχω τελειώσει τα μαθήματα ετοιμολογίας ακόμη θα απαντήσω με ένα παλιό ανέκδοτο από τα αγαπημένα μου. ( Εγώ το λέω καλύτερα αλλά βαριέμαι να το ξαναγράψω όλο οπότε θα το κάνω copy paste ελπίζω να φανεί καλό και έτσι )
Κάποτε, σ'ένα χωριό, σταμάτησε ένα τσίρκο που περιόδευε. Μεγάλο το γεγονός για την μικρή κοινότητα, και, όπως ήταν φυσικό, δεν άργησε να γεμίσει ο χώρος που θα δινόταν η παράσταση. Μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο, λοιπόν, νά'σου κι ο ήρωάς μας: Παρφουμαρισμένος, φορώντας τα κυριακάτικα ρούχα του (τα καλά του) και καμαρωτός-καμαρωτός, πιάνει μια από τις μπροστινές θέσεις και περιμένει ν' αρχίσει το θέαμα.
Πραγματικά, μετά από λίγο, βγαίνει έξω ο παρουσιαστής: “Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι! Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας! Θα δείτε πράματα και θάματα: Λιοντάρια, τίγρεις, ελέφαντες, ζογκλέρ, ακροβάτες...
Και να! Εδώ μπροστά: Ο Μαλάαακας!!!”
Με το που τα λέει αυτά, ευθύς αμέσως, όλα τα φώτα και οι προβολείς πέφτουν πάνω στον άνθρωπό μας. Αυτός, κοιτάζει αριστερά, κοιτάζει δεξιά, με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του, αλλά δε λέει τίποτα. Μετά από αυτό το γεγονός, η παράσταση συνεχίστηκε κανονικά, όπου και τελείωσε.
Την επόμενη μέρα, θα γινόταν κι άλλη παράσταση, λόγω της μεγάλης προσέλευσης κόσμου. “Ε, λοιπόν”, σκέφτηκε ο ήρωάς μας, “θα πάω πάλι για να δω τι θα γίνει”. Όντως, έτσι κάνει, αλλά αυτή τη φορά έπιασε μια θέση κάπου στη μέση, όπου δεν φαινόταν και τόσο πολύ, όσο την προηγούμενη μέρα.
Ξεκινάει η παράσταση και βγαίνει έξω ο παρουσιαστής: “Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι! Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας! Θα δείτε πράματα και θάματα: Λιοντάρια, τίγρεις, ελέφαντες, ζογκλέρ, ακροβάτες...
Και να! Εκεί... στη μέση! Ο Μαλάαακας!!!” Να τα φώτα, να οι προβολείς να λούζουν τον ήρωά μας. Εκείνος, κοιτά αριστερά, κοιτά δεξιά, δαγκώνει τα νύχια του, δείχνει συγχυσμένος, αλλά και πάλι δε λέει τίποτα.
Την επόμενη μέρα, θα γινόταν κι άλλη παράσταση, για να πάνε όσοι δεν μπόρεσαν τις δύο προηγούμενες. “Θα ξαναπάω!” σκέφτηκε ο δικός μας. Αυτή τη φορά, όμως, πήγε και βρήκε μια θεσούλα, πίσω-πίσω, στην άκρη και ίιισα που φαινόταν.
Ξεκινάει η παράσταση, βγαίνει ο παρουσιαστής κι αρχίζει: “Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι! Καλώς ήρθατε στο τσίρκο μας! Θα δείτε πράματα και θάματα: Λιοντάρια, τίγρεις, ελέφαντες, ζογκλέρ, ακροβάτες... Και να!
Εκεί πίσω... στην ακρούλα! Ο Μαλάκας!!!
Αμέσως, φώτα, προβολείς, πέφτουν απάνω του. Εκείνος κοκκινίζει, λουσμένος από ιδρώτα, κοιτά αριστερά, κοιτάζει δεξιά... αλλά, για ακόμη μια φορά, χωρίς αντίδραση.
Τελειώνει η παράσταση και αρχίζει ο κόσμος ν΄αποχωρεί. Εκεί που έβγαινε, ο ήρωάς μας, συναντά ένα συγχωριανό του και φίλο του: “Τί κάνεις;” “Τί να κάνω, ρε συ Γιάννη, δε βλέπεις; 3 μέρες, τώρα, ο παρουσιαστής μου την “λέει”, μ' έχει κάνει “ρόμπα” σ' όλο το χωριό, και γω δεν κάνω τίποτα!” “Άκου να δεις τί θα κάνεις: Θα σπουδάσεις ετοιμολογία! Την τέχνη, δηλαδή, του να είσαι πάντα ετοιμόλογος!” “Τί μου λες, βρε συ!”... Αυτό, όμως, που του είπε ο φίλος του, του έμεινε βαθιά σφηνωμένο στο πίσω μέρος του κεφαλιούτου.
Γυρνώντας σπίτι, πάει και βρίσκει τον γέρο πατέρα του: “Πατέρα! Αποφάσισα τί θα κάνω στη ζωή μου! Θέλω να πάω να σπουδάσω!” Τί να κάνει ο πατέρας του, έναν τον είχε, μοναχογιό και μοναχοπαίδι. Πουλάει ζώα, πουλάει χτήματα, βάζει υποθήκη το σπίτι του και τον στέλνει στο εξωτερικό να σπουδάσει ετοιμολογία...
...Πέρασαν 15 χρόνια. Ο ήρωάς μας, επιστρέφει στο χωριό του με πτυχίο στην ετοιμολογία, με μεταπτυχιακά, με μάστερ, με ντοκτορά, με, με, με... Πώς τά'φερε έτσι η τύχη και περιόδευσε πάλι στην περιοχή το ίδιο τσίρκο!
Μια και δυο, λοιπόν, ο ήρωάς μας, ξεκινά για την παράσταση. Κουστουμαρισμένος, με τον αέρα του πετυχημένου και με το κεφάλι ψηλά, πάει και βρίσκει μια θέση μπροστά-μπροστά, πρώτο τραπέζι πίστα, που λέμε.
Και ξεκινάει η παράσταση! Πρώτος βγήκε ο παρουσιαστής... Και ναι! Ήταν ο ίδιος! Εκείνος, τότε... Γερασμένος, καταπονημένος, αλλά ήταν αυτός!
“Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας! Καλώς ήρθατε σε ένα μεγευτικό και μοναδικό θέαμα! Θα δείτε και θα θαυμάσετε πράγματα απίστευτα: Ακροβάτες, ζογκλέρ, θηριοδαμαστές, κλόουν, άγρια ζώα... Μα... μα τί βλέπω; Μα ναι! Ύστερα από τόσα χρόνια,
μας ξανά'ρθε και πάλι ο ΜΑΛΑΑΚΑΣ!!!” Και νά τα φώτα, και να οι προβολέις να πέφτουν απάνω στον ήρωά μας.
Αυτός, σηκώνεται αργά με σιγουριά πλέον στις γνώσεις του στην ετοιμολογία, ρίχνει ένα βλέμμα περιφρόνησης και απαξίωσης και του λέει: “Άι γαμήσ' ρε!”
