Αγαπητοί φίλοι,για να σας παραθέσω τη άποψή μου δυστυχώς θα χρειαστεί να πλατειάσω λίγο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως.
Όταν ξεκινάγανε οι Ελβετικές εταιρείες 2-2,5 αιώνες πίσω,αυτές είχαν την μορφή της οικογενειακής επιχείρησης στην καλύτερη περίπτωση και στην χειρότερη ατομικής επιχείρησης.
Αυτό σήμαινε ότι ο κατασκευαστής θα έπρεπε να κατείχε πολλές ειδικότητες περί του αντικειμένου.
Έπρεπε να είναι αργυροχρυσοχόος,μηχανικός,σχεδιαστής,ζωγράφος και εγώ δεν ξέρω τι άλλο.Καλλιτέχνης με μία λέξη.Όλα γινόντουσαν από τον ίδιο με το ΧΕΡΙ και σε χρόνους παράδοσης που κάποια κομμάτια άγγιζαν πολλούς μήνες έως και χρόνια(πλείστα παραδείγματα).
Αναγκαστικά λόγω μη πληθώρας υλικών εκείνη την εποχή τα υλικά που χρησιμοποιόντουσαν ήταν χρυσός,ασήμι,αλπακάς, και σπανιότερα πλατίνα.Τα δε ρουμπίνια ήταν ρουμπίνια και όχι συνθετικά όπως σήμερα και ούτω καθ'εξής.
Με λίγα λόγια ένα ρολόι εκείνης της ένδοξης εποχής κοστολογόταν όχι μόνο για την τεχνογνωσία που εφαρμοζόταν επάνω του,αλλά και για τα υλικά,το μεράκι και τον ΧΡΟΝΟ του κάθε κατασκευαστή.
Όταν κάποιος για να κατασκευάσει ένα ρολόι έπρεπε να είναι αφιερωμένος μόνο σ'αυτό και σε καμιά άλλη παραγγελλία μέχρι να το τελειώσει,έπρεπε και ταυτόχρονα να μπορεί να ζεί (έτσι ώστε να το τελειώσει
).
Από την άλλη φανταστείτε ότι κάθε ρολόι ήταν μοναδικό και ήταν στα αλήθεια limited edition!
Όλη αυτή όμως η διαδικασία δεν θα είχε βιώσιμο μέλλον σε μία κοινωνία που προχωράει μπροστά.Πολλές παραδοσιακές Ελβετικές εταιρείες πτώχευσαν και άλλες με νύχια και με δόντια διατηρήθηκαν στην ζωή.Όχι όμως λόγω της απαράμιλλης τεχνικής και των ποιοτικών τους κομματιών,αλλά από περίτεχνα οικονομοτεχνικά τερτίπια(βλέπε εξαγορές-συγχωνεύσεις κ.α).
Σιγά-σιγά και με την βιομηχανική εποχή να ξεπροβάλλει, ακόμα και τα τείχη της παράδοσης άρχισαν να πέφτουν το ένα μετά το άλλο πρός χάριν του κέρδους της ευκολίας,αλλά και της πιστοποίησης κάθε ρολογιού που παράγοταν.
Να λοιπόν που στην αρχή δειλά εμφανίζονται οι ηλεκτρικοί τόρνοι,φρέζες ανεξάρτητοι παραγωγοί κρυστάλλων,λουριών,μηχανών,εξαρτημάτων κ.τ.λ. διευκολύνοντας την κάθε πικραμένη και "πειναλέα" εταιρεία που εκεί που νόμιζε ότι μέτραγε τις τελευταίες της πνοές ήρθε το σωσίβιο της κάθετης παραγωγής και του νερώματος κρασιού.
Η VC βγάζει το Overseas σε Quartz...η GP "κοτσάρει" το αλογάκι στα καντράν της...η Ω παρακαλάει να πάει ο άνθρωπος στον Άρη(αν μπορούσε θα χρηματοδοτούσε και μόνη της την αποστολή προκειμένου να έχει και το Marswatch...και πάει λέγοντας(δεν έχω τίποτα με τις άνωθεν εταιρείες,ίσα-ίσα που έχω αγοράσει και ρολόγια τους και τις συμπαθώ,αλλά.....).
Η κατάληξη είναι σαν αυτό που έβλεπα σε ένα video από την γραμμή παραγωγής της Panerai,με αυτόματα ρομπότ που κινούνται με την ακρίβεια της Σβετλάνα Ζαχάροβα να κόβουν να γυαλίζουν κάσες κ.τ.λ.
Η εποχή της εικόνας ενός γραφικού γεράκου που γυάλιζε στο χέρι τις κάσες σε ένα χιονισμένο σαλέ έχει περάσει ανεπιστρεπτί στο Star Wars,με αποστειρωμένους τυπάκους που έχουν MD στον προγραμματισμό των CNC και του AUTO-CAD.
Υλικά?Ο χρυσός και η πλατίνα έμεινε για τους θεριακλήδες που γέρνουν από την μία πλευρά(λόγω βάρους πορτοφολιού) και έχουμε περάσει στα στρατηγικά μέταλλα και τα συνθετικά-κεραμικά υλικά.
Θα μου πείτε ήθελες να μείνουμε 200 χρόνια πίσω?Σαφώς και όχι!!Απλά δεν πιστεύω ότι κανένα ρολόι δεν αξίζει τελικά τα χρήματα με τα οποία βγαίνει στην αγορά.
Και αφού όλα τα ρολόγια πιά δεν τα φτιάχνει ο γεράκος που μοιάζει στον Τζεπέτο(πλήν ελαχίστων παραδειγμάτων),αλλά ρομποτάκια που μοιάζουν στον R2D2 και στο συμπαθέστατο gay φίλο του C3PO,προτιμώ λοιπόν να τα δίνω στις Ελβετικές εταιρείες(ΠΑΛΑΙΕΣ εταιρείες,όχι σαν τις άλλες που σαν ποδοσφαιριστές πολιτογραφούνται Ελβετοί,ενώ είναι άλλης ράτσας-ο νοών νοήτω
),εν είδει καθυστερημένης έμπρακτης εκτίμησης και σεβασμού για τους ιδρυτές εκείνων των εταιρειών που σίγουρα δεν είχαν ούτε απολάμβαναν την χλιδή των σημερινών διαδόχων των.
Συγγνώμη αν κούρασα...
Αααα ξέχασα...ψήφισα Swiss Made για όσους έχουν απορία......
