Ωρολογιακά δεν είχα ποτέ κόμπλεξ του τύπου Swiss made, γιαπωνέζικο, πουλμούρ, γκομενάκι, γυναικάκι, in-house κλπ. Για μένα είναι αισθητικό. Μ' αρέσει, δε μ' αρέσει. Έχοντας την τύχη να δω και να περιεργαστώ Γκραν Σέικο από κοντά στην Ελλάδα και το Παρίσι ξέρω πως είναι υπεράνω κατασκευαστικής κριτικής. Οπότε αν μ' αρέσει είναι υποψήφιο. Από την άλλη τα περισσότερα Γκραν μου φαίνονται αδιάφορα και συντηρητικά. Για πολλούς αυτό είναι πλεονέκτημα. Όμως αυτό είναι αισθητικό κριτήριο και όχι ποιοτικό, θέμα στάτους ή οικονομικό μιας και αξίζουν το κάθε γιέν τους.