Οι καιροί αλλάζουν, ο λαός ζητά μεταλλικές παντόφλες για τους καρπούς του. Η Ρολεξ δεν είναι τρελλή, αυτά θέλουν αυτά θα τους δίνουμε.
Τα αισθητικά κριτήρια είναι υποκειμενικά, τα δικά μου λένε για τα σπορ ρολόγια:
-Ο γείτονας απο το απέναντι μπαλκόνι δεν πρέπει να διακρίνει τί ρολοί φοράς και ακόμα χειρότερα να διαβάζει την ώρα.
-Δεν πρέπει να γυαλίζει σαν καθρέπτης στο ημίφως, ενώ στο φώς ημέρας να μπορεί η γυναίκα σου να το χρησιμοποιήσει ως καθρεπτάκι
-Να μπορεί να φορεθεί κάτω απο μανίκι πουκάμισου.
-Αν χρειαστεί, να μπορεί να φορεθεί και σε πιο επίσημες εκδηλωσεις.
-Να αλλάζει εύκολα σε strap.
-Να έχει εύκολη συντήρηση.
Επιπλέον προτιμώ ειλικρινή σχεδιασμό, με ξεκάθαρους στόχους χρήσης. Πχ χρυσό Submariner είναι μία τρελλή αντίφαση του ορολογιού εργαλείου, όπως Panerai και Doxa με γυάλισμα καθρέπτη.
Για όλα τα παραπάνω με καλύπτει η παλαιά σπορ σειρά Rolex.
Στα καινούρια δεν μου αρέσει το φουσκωμένo μέγεθος, το γύαλισμα, τα χοντρά lugs που δεν σβήνουν κοντά στο μπρασελλέ αλλά δημιουργούν τετραγωνισμό, δεν μου αρέσει το νέο maxi dial με τους παχύσαρκους δείκτες και την φλυαρία στο κοντράν. Ανεξαρτήτως κατασκευαστή αυτά τα στοιχεία δεν μου αρέσουν.
Φυσικά υπάρχει μεγάλο κοινό για όλα αυτά που εμένα δεν με συγκινούν και απολαμβάνουν και χαίρονται τα ρολογια τους όπως και εγω τα δικά μου.
14060Μ με κλειστά μάτια. Ο τελευταίος των Μοϊκανών, εδώ κλείνει μία σελίδα που άνοιξε στα 60s και "έχτισε" την Rolex και προσδιόρισε το tool watch. To τελευταίο ζωντανό κομμάτι ιστορίας. Farewell.
